گذر زمان

سلام، چند وقتی است مطلبی ننوشته ام.

داشتم به رشد آدم ها فکر می کردم...

اوایل رشد ظاهری و فیزیکی و با سرعت بالاست، حواس آدم به رشد خودش و کودکش است

کم کم انگار یادش می رود، سرش شلوع می شود، انتظار یک رشد خارق العاده دارد و قدم های کوچک را نمی بیند

روزگار مانیز همان است، کارهای کوچک امروز ماست که فردایمان را می سازند

امیدوارم بتوانم گامهای کوچک تجارب و رشد پسرم را بنویسیم