سردارک۶۳: نوروز ۹۴

سلام، عیدتون مبارک!

ما امسال با خاله و همسر و پدر قبل از سال تحویل رفتیم دیدن عمو و زن عمو و بعد رفتیم شاه عبدالعظیم

شب بود و من توی راه رفتن به شاه عبدالعظیم خوابم برد و دیگه نمی دونم چطور سال تحویل شد!

روز دوم عید حرکت کردیم به سمت بغداد، اول رفتیم کاظمین و بعد من نایب الزیاره همه در کربلا بودم. فاطمیه بود و من باسیل جمعیت وارد حرم شدم، در آغوش پدرم، آنقدر خوشحال بودم که همه توجهشان بهم جلب می شد. دوست داشتم به ضریحت بچسبم و سر بر آستانت بگذارم. پدر روی دستهایش بلندم می کرد و مرا به آرزویم می رساند.

برایم دویدن و بازی کردن در حرم، بالا کشیدن از منبرها هم خیلی جذاب بود.

می رفتم جلوی روحانیان و دست به سینه سلامشان می دادم و آنها هم مرا بوسه باران می کردند.

مادرم می گفت من جواز ورودشان به حرم هستم، نمی دانم اما اینجا را دوست دارم...

روز آخر نصفه شب رفتیم زیارت امام حسین و حضرت ابالفضل با اینکه دیر خوابیده بودم اما بیدار بیدار هوشیار هوشیار رفتم زیارت، خودم را به ضریح چسباندم و در بهشتشان حضور یافتم. پدر و مادرم باورشان نمی شد که من بااینکه شب ۳ ساعت بیشتر نخوابیده بودم بتوانم بیایم زیارت، اما مگر می شود برای آخرین بار در این سفر، چشمم به حرمت نیفتد و محرومشان کنم

بعد رفتیم نجف

حرم امام علی ابهت زیادی دارد و مبهوتت می کند! من معمولا ساکت بغل پدر یا مادرم می نشستم و فقط نگاه می کردم. اما یکبار در باب الساعه آنقدر شلوع بازی درآوردم که تلافی همه سکوتها در آمد. با هر مهری که می دیدم سجده می کردم. و نماز به جا می آوردم

جایتان خالی بود، نایب الزیاره همه بودم

جای سخت ماجرا فقط بیماری وقت برگشتنمان بود که دو هفته گرفتارمان کرد که آن همه چاشنی زیارت کربلا است.